Πάντοτε με δυσκόλευε στις συναναστροφές
η ερώτηση...τι επαγγέλεσθε
αφού δεν επαγγέλλομαι τίποτα
εφ’ όσον τίποτα δε με προσδιορίζει
η μόνη λέξη που αυθόρμητα
ανεβαίνει στα χείλη μου
είναι χειρώνακτας.
Η σκέψη οπλίζει τα δάχτυλα
τα σέρνει σαν αλέτρι
πάνω σε χέρσο κι άγονο τόπο
να ματώσουν να ροζιάσουν
μέχρι να φτιάξουν όμορφες γραμμές
όπως του κήπου ενός περιβολάρη.