Μες τον κόσμο σε είδα
σα χαμένη ελπίδα και στάθηκα.
Κι ήταν όλα σαν ψέμα,
ξαφνικά μες το βλέμμα σου χάθηκα.
Μου μιλούσαν οι φίλοι
μα τα δυο σου τα χείλη με κράτησαν.
Δε μετρούσαν τα λόγια
γιατί εκεί τα ρολόγια σταμάτησαν.

Μπορεί ποτέ να μη σε ξαναδώ,
μπορεί απλά να έκανα ενα λάθος,
μα στην ψυχή μου έχω φυλάξει
ένα λεπτό
που κοιταζόμαστε
δυο άγνωστοι με πάθος!

Μες τον κόσμο γυρνούσες
και δειλά με κοιτούσες κατάματα.
Και δεν άντεχα άλλο
μα κρατιόμουν μη βάλω τα κλάμματα.
Όλα μοιάζαν γραμμένα
όμως κάτι για σένα δε γνώριζα.
Είχα γίνει κομμάτια
και τα δυο σου τα μάτια ξεχώριζα.