Η δεκάτη
η εσχάτη μούσα
καταγκρεμίστηκα από τους ψηλούς
της Λευκάδας βράχους.

Τα σκόρπια μέλη μου
τυλίχθηκαν συντροφικά
γύρω από νεκρούς εραστές
παλίμψηστος εγώ, σπάραγμα.

Εθνικά χαρτιά με συλλάβισαν
ευσεβείς μοναχοί τρέμοντας σύγκορμοι
μ’ έχωσαν σε τρύπες
των τοίχων τους που έμπαζαν.

Αρχαιολόγοι, φιλόλογοι, συντηρητές
με συναρμολογούν
μου προσαρμόζουν
φτερά.

Ποτέ δεν πήδηξα στο κενό.
Απλώς
κρύφτηκε το φεγγάρι
κι εγώ κοιμάμαι μόνη.