Άδικος σκληρός θεός!
Και ναί, τολμώ!
το ξεστομίζω...
Άμα χωρίς εσένα τώρα,
πρέπει να ζήσω,
γιατί να φοβηθώ;
γιατί να μην μιλήσω;
Τι άλλο τάχα θα μπορούσε
να με βρει κακό,
χειρότερο;
Άδικος σκληρός θεός!
Πού, μ’ άφησε πρώτα την γλύκα
της ψυχής σου
να γευτώ, να συνηθίσω...
Για να μου την στερήσει
έπειτα.
Άδικος, κακός θεός!
Κακιάς και άσχημης ζωής
σημάδι,
πού, χωρίς εσένα πιά,
άχρηστη και βαριά μου είναι...