Βαθιά φωνή, μελωδική.
Βραχνή και μισοναρκωμένη
Το ρούχο να κολλάει
πάνω στο ιδρωμένο κορμί
και η υγρασία του Νότου,
να ποτίζει τη σκούρα σάρκα.
Ακόμα ένα ποτό...
Και η Μπίλι να σιγομουρμουρίζει
τον πόνο της καρδιάς της.
Βάλε ακόμα ένα!
Η τελευταία γουλιά στο ποτήρι μου,
μόλις έγινε ιδρώτας
στο μέτωπο.
Βάλε κι άλλο!
δάκρυα γίνεται στα μάτια...
Διψάω τόσο γι’ αγάπη!
Κι αυτή, μόνο πόνο μου δίνει...
Παράξενο φρούτο