Πέφτει η νύχτα.
Πάλι η σκέψη σου
με βασανίζει.
Χαράζει το κορμί μου
σαν κοφτερό χαρτί,
ο, τι και αν γράψω για σένα.
Ματώνουν το νου
οι σκέψεις σου
και η καρδιά αιμορραγεί.
Ποια είναι λοιπόν η αμαρτία μου?
Που σε σκέφτομαι?
Που δε με εγκαταλείπει
η μυρωδιά σου?
Που νιώθω δίπλα μου
την παρουσία σου?
Πάρε το μήλο σου,
και δώστο όπου θές...
Τα φρούτα σαπίζουν
πολύ σύντομα.
Μόνο η ανάμνηση της γεύσης τους
μένει...