Δύσκολα βράδια,
γεμάτα απόγνωση.
Η έλλειψη σου
βασανίζει το κορμί
μα, περισσότερο
το μυαλό που δεν
κοιμάται.
Τρέχουν οι σκέψεις
με την ταχύτητα του φωτός.
Φτάνουν σε σένα
που κοιμάσαι ήσυχος,
αμέριμνος.
Ο ύπνος του δίκαιου
ενάντια
στην αϋπνία της απουσίας.
Πως να γεμίσω το κενό;
Πως να κερδίσω αυτές
τις ώρες που είμαι
πίσω;
Αν πεθάνω τώρα,
εσύ,
θα με έχεις ζήσει
εφτά ώρες περισσότερο
από μένα...
Πάλι κερδισμένος
βγαίνεις τελικά...
Μου λείπεις...