Φορούσε ολόσωμες σκιές μέχρι το γόνατο.
Της υποσχέθηκε γάμο δι αντιπροσώπου.
Της έγραφε κιτρινισμένα γράμματα.
Αγαπημένη Μίλενα, την προσφωνούσε.
Ειλικρινά δικός σου, ο μικρός σου Φράντς.
Κάθε πρωί αυτή ξέπλενε τα μάτια της
έσταζαν πηχτό μελάνι μες στην σκάφη.
Ήταν συνέχεια υπόδικος,
διάδικος και δικαστής ταυτόχρονα
σε μία δίκη με κατηγορούμενο
πάντα τον εαυτό του.
Δικαστική πλάνη μουρμούριζε συνέχεια.
Γιατί πάντα ανεξάρτητα από την έκβαση
οι ένορκοι τον καταδίκαζαν
σε κατ’ οίκον περιορισμό
σ’ ένα πύργο χωρίς ασανσέρ.
Κάποτε σε μια επιστολή εσώκλεισε σκαθάρι.
Αγάπησέ το. Είναι η ζωή μου, της έγραψε.