Σε κάποιον μώλο είναι αραγμένος
ένας λεβένης θαλασσινός
έχει μπουκάρει για μια γυναίκα
και τονε τρώει κρυφός καημός.

Καπετάν Μανώλη-καπετάν Μανώλη,
γι’ άλλα λιμάνια κάνε πανιά
προτού να χάσεις το καϊκάκι
και μείνεις ρέστος στην αμμουδιά.

Αυτή μαζί του παίζειμ γελάει,
σκλάβο τον κάνει με δυο φιλιά
και στ’ αραγμένο το καϊκάκι,
στήνουν τις νύχτες τρελή φωλιά.

Καπετάν Μανώλη-καπετάν Μανώλη,
γι’ άλλα λιμάνια κάνε πανιά
προτού να χάσεις το καϊκάκι
και μείνεις ρέστος στην αμμουδιά.

Μα της γυναίκας η ψεύτρα αγάπη
ένα φεγγάρι μόνο κρατά.
Φεύγει κι αφήνει τον καπετάνιο,
τον μαύρο Χάρο να αποζητά.

Καπετάν Μανώλη-καπετάν Μανώλη,
γι’ άλλα λιμάνια κάνε πανιά
προτού να χάσεις το καϊκάκι
και μείνεις ρέστος στην αμμουδιά.