Μες στη βαρέλα βρε παιδιά
τα ντέρτια μου θα πνίξω
πίνω κρασί και είδες που πήγε
αχ, που θα σταματήσω.

Με το μπουκάλι του κρασιού σαν βρεθώ
αμέσως παρατάω και ξεχνώ
αγάπες όλους και καημούς στο λεπτό
για σένα θα γυρνάω όταν μεθώ.

Ε ρε Χριστέ που βλόγησες
τ’ αμπέλια αδελφάκι
κάνε το θαύμα σου και πες
να `ναι για το κρασάκι.