Γι’ αυτή τη μαύρη σου ελιά
σαν πόσα μάτια κλαίνε,
για σένα στα κρασοπουλειά,
χίλια τραγούδια λένε.

Με τις ματιές σου τις γλυκές
σ’ αρέσει να παιδεύεις,
να βασανίζεις και να καις
και μένα κοροϊδεύεις.

Εσύ το φταις κι αν σ’ αγαπώ
κι αν μ’ έχεις κάνει σκλάβο,
έμπλεξα μες στα δίχτυα σου
χωρίς να καταλάβω.

Με τις ματιές σου τις γλυκές
σ’ αρέσει να παιδεύεις,
να βασανίζεις και να καις
και μένα κοροϊδεύεις.

Κι αν το `χω ρίξει στο κρασί,
τον πόνο μου δε σβήνω,
βαθιά με πλήγωσες εσύ
γι’ αυτό μεθώ και πίνω.

Με τις ματιές σου τις γλυκές
κι αν μ’ έχεις κάνει σκλάβο,
έμπλεξα μες στα δίχτυα σου
χωρίς να καταλάβω.