Μια Πολίτισσα τσαχπίνα που την είδα στην Αθήνα,
Τουρκαλίτσα τη φωνάζουν κι όλοι τους τηνε θαυμάζουν
και της λέγω, αχ, βρε μανίτσα, μη μου κάβεις την καρδιά,
έμορφή μου Τουρκαλίτσα, είσαι ζωγραφιά.

Θέλω να σε κάνω ταίρι, Τουρκαλίτσα ζηλεμένη
κι ό,τι θέλεις θα σου δώσω, μια βραδιά να σ’ ανταμώσω.

Πες μου, βρε Πολίτισσά μου, τι θα γίνω ο φτωχός,
πο’ `χω στην καρδιά μεράκι και γυρίζω σαν τρελός,
με την έμορφη ματιά σου και τα σκέρτσα τα τρελά,
έμορφή μου Τουρκαλίτσα, είσαι ζωγραφιά.

Θέλω να σε κάνω ταίρι, Τουρκαλίτσα ζηλεμένη
κι ό,τι θέλεις θα σου δώσω, μια βραδιά να σ’ ανταμώσω.