Είχα πιστέψει όσα μου `χες ειπωμένα ,
πως τάχα αγαπάς μονάχα εμένα….
Ήρθε η στιγμή και το κατάλαβα μωρό,
είσαι σαν όλους και με μένα απορώ.

Νοιάζεσαι μόνο για την ίδια την στιγμή,
δεν αγαπάς και δε σε νοιάζει η τιμή,
τι θα πληρώσει η δική μου τη καρδιά,
φτάνει να φύγει και ετούτη η βραδιά.

Να `σαι καλά λοιπόν και να το ξέρεις,
δε θα μπορέσεις τελικά να καταφέρεις,
να βρεις γυναίκα να σε νιώσει ουσιαστικά,
σχέσεις θα κάνεις θα πλανεύεις θηλυκά.

Μα η καρδιά σου πάντα, μόνη, θα πονά
Γιατί δεν έμαθε ποτέ της ν’ αγαπά.
μόνος θα μιζεριάζεις και θα κλαις
κι ότι καλό σου βρίσκεται θα καις.

Έχεις καλέ μου συνηθίσει, το κορμί να αισθάνεται,
σ’ έρωτες πρόσκαιρους, να μπλέκει και να χάνεται. ρ