Έχω ξοδέψει στη ζωή μου,
χρόνο και χρήμα κι ούτε λόγος ,
για τις ανάγκες της ψυχής μου
δυάρα δεν έδωσα, αναλόγως.

Έχω πασχίσει μέχρι τώρα,
να φτιάξω φρούρια , παλάτια,
μα ήρθαν ξάφνου τη ζωή μου
να ορίσουνε τα δυο σου μάτια.

Τώρα είμαι έξω από το χρόνο,
χωρίς το χρήμα και τα κάστρα,
θέλω μαζί σου να βαδίσω,
ξυπόλητος κάτω από τ’ άστρα.

Δε με προστάτεψε ο κόσμος,
η εμπειρία και το χρήμα ,
αδιάβαστος και αλλοπαρμένος
τώρα δικό σου είμαι θύμα.

Και σ’ αγαπώ, σου το φωνάζω,
μέσα σε πάρκα και σε δρόμους,
μπορώ για σένα να πατήσω ,
όλους του αυστηρούς τους νόμους,

Κι ύστερα μόνος μου, μαζί σου ,
αν γίνω σώμα και πνοή σου,
ξυπόλητος να περπατήσω ,
μέχρι σαν το κερί να σβήσω.