Μου είναι δύσκολο να λέω πως μπορώ
να κάνω πέτρα την καρδιά μου και να φύγω
παγώνω μέσα μου το δάκρυ και το φως
κι απελπισμένα την εικόνα σου την πνίγω

Σαν από θαύμα στέκομαι και ζω
και φτερουγίζω στης σιωπής τα μονοπάτια
περάσματα της θύμησης με κάνουν και ριγώ
κι αναδιπλώνομαι στα μύρια μου κομμάτια

Μου είναι δύσκολο να λέω πως τολμώ
τις όμορφες στιγμές μας να τις σβήσω
μαζεύω νου πετάγματα μην πέσουν σε γκρεμό
και δεν προλάβω καθαρά στη σκέψη μου να κλείσω.