Είναι μυστήρια άλυτα
του κόσμου οι συνθήκες
Πόλη που μέσα έκλεισε
ανθρώπους μηχανές

Όλους τους φάρους άναψα
στο σώμα μου και μπήκες
Τα θαύματα αργοκίνητα
απ'τις αναμονές

"Αχώριστα" τα χέρια μας
Μπροστά στη δυσκολία
Τους άθλους καταφέραμε
Αμέτρητες φορές

Και τ'άσχημα που γράφονται
Με μαύρη κιμωλία
Μ'ένα σφουγγάρι αόρατο
Τα σβήνουν οι καρδιές

Είναι αρένα η ζωή
κι οι φίλοι μονομάχοι
Κι οι σχέσεις ετοιμόρροπες
σαν τις οικοδομές

Μα οι καρδιές αν ενωθούν
κερδίζουν κάθε μάχη
Είναι θεμέλια ακούνητα
αν δέσουν οι καρδιές.