Τυλίγομαι φίδι στα μαύρα σου μάτια
Υπόσχεση, λέξεις, δυο πέτρες φωλιά
Τα χρόνια ανεβαίνω υγρά σκαλοπάτια
Το δέρμα μου καίω σ’ αρχαία φωτιά

Τα βράδια σου δίνω σα θάνατο αργό
Χλωμή μου αγάπη φιλιά δηλητήριο
Ανθρώπων κανόνες κλεφτά καταργώ
Αταίριαστα όλα, αιώνιο μαρτύριο

Σημαίνει που λείπεις πως τ’ όνειρο μένει
Σημαίνει που σ’ έχω πως τ’ όνειρο ζω
Ενύπνια λέξεις που η νύχτα μαθαίνει
Αγάλματα στίχοι σε μαύρο χορό

Ριζώνω βλαστός μες στον άδειο σου κήπο
Χλωμή μου αγάπη αγκάθια φιλιά
Ψηλώνω στου στήθους τον κάθε σου χτύπο
Ταιριάζουνε όλα μες στο πουθενά

Τα βράδια σου δίνω σα θάνατο αργό
Χλωμή μου αγάπη φιλιά δηλητήριο
Ανθρώπων κανόνες κλεφτά καταργώ
Αταίριαστα όλα, αιώνιο μαρτύριο

Σημαίνει που μ’ έχεις πως τ’ όνειρο μένει
Σημαίνει που λείπω πως σ’ όνειρο ζω
Νανούρισμα δίχτυ κι η νύχτα ανασαίνει
Σε μνήμης υπόγεια το φως μας σβηστό.