Μεθυσμένος πάλι τριγυρνώ
στο δικό σου γνώριμο στενό
σαν κουρέλι από το κρασί
κι η αιτία το ξέρεις είσαι εσύ.

Τι κι αν πίνω να μεθύσω
δεν μπορώ ποτέ να σβήσω
τον καημό που έχω χρόνια
μέσα στην καρδιά.

Πίνω μόνος
μα ο πόνος
ζει κάθε βραδιά.

Θολωμένο έχω το μυαλό
και τρικλίζω και παραμιλώ
με κρασί τον πόνο μου κερνώ
μα σαν πίνω πιο πολύ πονώ.

Τι κι αν πίνω να μεθύσω
δεν μπορώ ποτέ να σβήσω
τον καημό που έχω χρόνια
μέσα στην καρδιά.

Πίνω μόνος
μα ο πόνος
ζει κάθε βραδιά.

Πριν πεθάνω μέσ’ στα καπηλιά
ένα βράδυ κατέβα τα σκαλιά
και σαν πρώτα κέρνα ένα φιλί
στο φτωχό που πλήγωσες πολύ.

Τι κι αν πίνω να μεθύσω
δεν μπορώ ποτέ να σβήσω
τον καημό που έχω χρόνια
μέσα στην καρδιά.

Πίνω μόνος
μα ο πόνος
ζει κάθε βραδιά.