Δυο χείλη κερασιά,
δυο χείλη κερασιά
που στάζαν δηλητήριο
μου δείξαν απονιά,
μου δείξαν απονιά
και το πικρό μαρτύριο.

Υποφέρω κι η καρδιά πονά
υποφέρω με βαρύ καημό,
αν γυρνούσες πάλι εσύ ξανά
γέλιο θα `κανα απ’ το λυγμό.

Ματιές με σαϊτιές,
ματιές με σαϊτιές
το νου μου εζαλήσανε
μ’ ανάψανε φωτιές,
μ’ ανάψανε φωτιές
και ύστερα μ’ αφήσανε.

Υποφέρω κι η καρδιά πονά
υποφέρω με βαρύ καημό,
αν γυρνούσες πάλι εσύ ξανά
γέλιο θα `κανα απ’ το λυγμό.

Πώς να το φανταστώ,
πώς να το φανταστώ
τα τόσα της τα βλέμματα
πως ήτανε γραφτό,
πως ήτανε γραφτό
να βγούνε όλα ψέματα.

Υποφέρω κι η καρδιά πονά
υποφέρω με βαρύ καημό,
αν γυρνούσες πάλι εσύ ξανά
γέλιο θα `κανα απ’ το λυγμό.