Να κυματίζω σαν φτερό
Στου ξενομπάτη το χορό
Για πια πατρίδα τώρα πια
Κι η αγκαλιά σου ξενιτιά

Σκέψη γλυκιά σαν ξεχασμένη
Όλο μακραίνει ο γυρισμός
Θλίψη τα μάτια που βαραίνει
Κι ο λυτρωμός μου ναυαγός

Είχα μια σκάλα απ’ αστέρια
Έφτανε μέχρι το Θεό
Τώρα στα τρύπια μου τα χέρια
Κρατάω μόνο το λυγμό

Είχα μια αγάπη από βροχή
Από το αίμα να πλυθώ
Να μου δροσίζει την ψυχή
Να σβήσω και ν’ αναστηθώ

Τώρα με βήμα σκοτεινό
Στου ξενομπάτη το χορό
Πατρίδα μου η μοναξιά
Κι η αγκαλιά σου ξενιτιά.