Μπορεί να μην κατάλαβα,
μπορεί να παρεξήγησα, μα στάσου,
εδώ όλα θα μείνουνε
κι εμείς θα `χουμε φύγει ένα πρωί,
με του έρωτα τη γόμα
όλα σβήνουνε, αγόρι μου, φαντάσου
ότι είμαι εγώ η βασίλισσα
κι εσύ ο βασιλιάς για μια στιγμή.

Σου λέω σε θέλω και τίποτ’ άλλο στη ζωή δε θέλω,
μαζί τη νύχτα αυτή να είμαστε θέλω
και ό,τι θέλει ας έρθει το πρωί,
και να γυρνάμε, στο βρόντο τα λεφτά μας να σκορπάμε,
και όταν με ρωτάς εσύ "πού πάμε",
"δεν ηέρω" να σου λέω μ’ ένα φιλί.

Μπορεί να μην την κάναμε
και να το παρακάναμε, μα εντάξει,
εδώ που όλα πληρώνονται,
εμείς μ’ ακάλυπτη επιταγή,
στου έρωτα, αγάπη μου,
ας μείνουμε ξανά την ίδια τάξη
που έχει πάντα διάλειμμα
και φεύγει κάθε μέρα εκδρομή.

Σου λέω σε θέλω και τίποτ’ άλλο στη ζωή δε θέλω,
μαζί τη νύχτα αυτή να είμαστε θέλω
και ό,τι θέλει ας έρθει το πρωί,
και να γυρνάμε, στο βρόντο τα λεφτά μας να σκορπάμε,
και όταν με ρωτάς εσύ "πού πάμε",
"δεν ηέρω" να σου λέω μ’ ένα φιλί.

"Δεν ηέρω" να σου λέω μ’ ένα φιλί.
"Δεν ηέρω" να σου λέω μ’ ένα φιλί.