Ορίζοντες τα μάτια σου, ορίζοντες
μεθυσμένα πέλαγα κι εγώ ένα καράβι.
Χάνομαι μες τα κύματα, του βοριά τα χτυπήματα
και στο σώμα σου επάνω ψάχνω να βρω λιμάνι.

Και κοιτάω τη θάλασσα, μετράω τα κύματα,
τ’ αμέτρητα αστέρια και ζητώ να σε βρω.
Τα δικά σου τα μάτια μ’ έχουν κάνει κομμάτια
και ξυπνάω χαράματα, πόσο θα `θελα να `σουν εδώ.

Είμαι μόνος τα βράδια, λυπάμαι
μη μου φύγεις και σε χάσω να `ξερες πόσο φοβάμαι.
Μες στα χέρια σου κλείνομαι κι άλλος άνθρωπος γίνομαι
και στο βλέμμα στο επάνω το μυαλό μου το χάνω.

Και κοιτάω τη θάλασσα, μετράω τα κύματα,
τ’ αμέτρητα αστέρια και ζητώ να σε βρω.
Τα δικά σου τα μάτια μ’ έχουν κάνει κομμάτια
και ξυπνάω χαράματα, πόσο θα `θελα να `σουν εδώ.