Μεγάλη η απόσταση του ρόλου από την πράξη
και όταν στα τριάντα μου τα πλάνα είχα αλλάξει.
Και έκανα όσα πρόβαρα σε ρόλους τόσα χρόνια
τα σκούρα και τα δύσκολα με σκέπασαν σαν χιόνια.

Τα πάθη μου, τα όνειρα, τα λάθη όλα δικά μου
στις μέρες μου το τρέξιμο, στα βράδια η μοναξιά μου.
Στα δύσκολα το άγχος μου, στη λύπη εγώ με μένα
και το `λεγε η μάνα μου είναι εκεί έξω τρέλα.

Εκεί έξω θα το τρέξω είπα και θα ζήσω αλλιώς,
εκεί έξω θα πονέσω μα θα οδηγηθώ στο φως.
Εκεί έξω βρήκα σπίτι αλλά στην κλειστή στροφή
και στο πρώτο δυναμίτη πόθησα επιστροφή.

Μεγάλη η απόσταση στο πρόβλημα απ’ τη λύση
και όταν στα τριάντα μου είχα επαναστατήσει
Και είχα πει το βήμα μου το κάνω κι ότι γίνει
δεν ήξερα πως έπαιρνα στην πλάτη μου ευθύνη

Αλήθειες μες στα ψέματα και χρόνια μπερδεμένα
κι η μάνα μου που μου `φερνε ρούχα σιδερωμένα.
Για να `χει κάθε Σάββατο μια δικαιολογία
να σβήνει από μέσα της φωτιά κι ανησυχία.

Εκεί έξω θα το τρέξω είπα και θα ζήσω αλλιώς,
εκεί έξω θα πονέσω μα θα οδηγηθώ στο φως.
Εκεί έξω βρήκα σπίτι αλλά στην κλειστή στροφή
και στο πρώτο δυναμίτη πόθησα επιστροφή.
Εκεί έξω.