Έφυγες τη νύχτα προδομένος
κι ήσουν ένα αχ, ένα γιατί.
Κοίταζες τριγύρω σαν χαμένος
όπως απορεί ένα παιδί.

Άνοιξες την πόρτα στην ταβέρνα
νύχτα ώρα μια και μισή,
τώρα δεν πονούσες για κανένα
ήπιες μια θάλασσα κρασί.

Μύριζες κρασί μέχρι τα άστρα
όταν ξαναβγήκες στα στενά
και πλάι στης καρδιάς σου τα κομμάτια
έσερνε ο αγέρας δυο χαρτιά.

Σ’ έριξε στη νύχτα μια γυναίκα
κι η ζωή σου ξέφτι από κλωστή,
ποιος να την αγάπησε την ψεύτρα
όσο την αγάπησες εσύ.

Μύριζες κρασί μέχρι τα άστρα
όταν ξαναβγήκες στα στενά
και πλάι στης καρδιάς σου τα κομμάτια
έσερνε ο αγέρας δυο χαρτιά.