Τ αλφάβητο του έρωτα
στα μάτια σου διαβάζω
κι όλο ριγώ και χάνομαι
σε άμαθες βραδιές
λες και αυτό που ζήτησα
πρέπει να λογαριάζω
σ εκείνα που αισθάνομαι
με σκέψεις αδειανές

μα δε με βλέπεις έρωτα
που σκιάζομαι τη μέρα
και μου γυρνάς την πλάτη σου
κι ολο με προσπερνάς
το μύθο σου προσκύνησα
και με καρδιά τ αγέρα
λύγισα μα σου έμαθα
πως να με ξενυχτάς

Η νύχτα γέρνει τη ματιά
μου γνέφει απ το ταβάνι
κι ο νους μου πλάθει τ όνειρο
να το βρει το πρωί
ίσως μια ανήξερη καρδιά
δρόμο της να το κάνει
και να διαβεί ολόφωτη
της πόλης τη βοή.