Κόρη και νιός κόρη και νιός επαίζανε σ’ ώριο περιβολλάκι
και από το παίξε γέλασε και το πολύ κανάκι
αποκοιμήθηκεν ο νιός στης λυγερής τσ’ αγκάλες.

Σιγά σιγά τονε ξυπνά, σιγά σιγά του λέει
Ξύπνησε αηδονάκι μου, ξυπνά γλυκιά μου αγάπη
κι πήρε ο ήλιος τα βουνά κι έπιασε το σκοτάδι.

Κι επήρε ο ήλιος τα βουνά κι έπιασε το σκοτάδι
και τα πουλιά ζευγαριαστά πάνε να κοιμηθούνε
πάμε κι εμείς αγάπη μου πάμε γλυκιά μου αγάπη.