Αχ πόσα χρόνια φύγανε, πόσες ματιές χαθήκαν
και πόσες λέξεις μαγικές απ΄την καρδιά δεσ βγήκαν.
Τόση αγάπη μάτια μου που σου `χω φυλαγμένη
όση κι αν πάρεις και σκορπάς ακόμα τόση μένει.

Στον ουρανό δεν πήγαμε, στη γης δεν κατεβαίνω
ή θα μου πεις πως μ’ αγαπάς ή πια δεν ανασαίνω.
Το βάρος δεν αντέξαμε, το βίο μας μοιράζω
του κόσμου πάρε τη χαρά, τον πόνο δεν αλλάζω.

Ό,τι κι αν ονειρεύτηκες σου το `χω φυλαγμένο
μες στης καρδιάς μου το ιερό, το `χω ζωγραφισμένο.
Η τελευταία λέξη μου, το πρώτο σκίρτημά σου
το σ’ αγαπώ κορίτσι μου είναι σαν τ’ άγγιγμά σου.