Από ψηλά κοιτάω τις μέρες
κι αυτές ακίνητες ακόμα με μετρούν.
Παλιά ήταν φως μα τώρα ξέρεις
καιροί καλύτεροι προσμένω να φανούν.

Κι αν η ελπίδα εντός μου
φωνάζει το χέρι σου δώσ’ μου
εκεί, θα πάω να βρω τη γη.

Θα πιάσω την αρχή ξανά,
κι ας ξέχασα το πως να ζήσω απλά
κι ας ξέχασα πως ν’ αγαπάω.

Διαβάζω πάλι στο σκοτάδι
όλο πιο δύσκολο να βρω τι πάει να πει.
Όπου στο σώμα στάζει χάδι
εκεί ανοίγουν της αγάπης οι ουρανοί.

Κι αν η ελπίδα εντός μου
φωνάζει το χέρι σου δώσ’ μου
εκεί, θα πάω να βρω τη γη.

Θα πιάσω την αρχή ξανά,
κι ας ξέχασα το πως να ζήσω απλά
κι ας ξέχασα πως ν’ αγαπάω.