Όλη η ζωή ένα ταξίδι
όλη η υδρόγειος μια γειτονιά.
Είδα πόλεις με βροχή και πόλεις με ήλιο
μα πάντα με σένα μακριά.

Όλη μου η ζωή σ’ ένα αεροπλάνο
Παρίσι, Βερολίνο και Λονδίνο ξανά.
Πόλεις με σκοτάδι και πόλεις με φώτα
κι ακούω τη φωνή σου υπεραστικά.

Και σου στέλνω καρτ ποστάλ
από μια χώρα στο πουθενά.
Ένα γράμμα κι ένα που να `σαι,
πως περνάς κι αν με θυμάσαι.

Όλη μου η ζωή μες σ’ ένα αμάξι
χωρίς συνοδηγό χωρίς καμιά συντροφιά.
Με τίποτα στον κόσμο να `ναι εντάξει
γυρίζω τον κόσμο από γωνιά σε γωνιά.

Όλη μου η ζωή μες σ’ ένα τρένο
Βιέννη, Βελιγράδι και Βιέννη ξανά.
Να είμαι μακριά σου επιμένω
κι ακούω τη φωνή σου υπεραστικά.

Και σου στέλνω καρτ ποστάλ
από μια χώρα τώρα στο πουθενά.
Κι ένα γράμμα κι ένα που να `σαι,
πως περνάς αν με θυμάσαι.

Και σου στέλνω καρτ ποστάλ
από μια χώρα στο πουθενά.
Ένα γράμμα κι ένα που να `σαι,
πως περνάς κι αν με θυμάσαι.