Σαν μια λαθραία οσμη
ο σκλαβωμένος δε ζει
Μόνο πεθαίνει εδώ
Μνήμη σε τάφο υγρό

Ξεσκίζει η νύχτα
Τα βλέμματα κομμάτια
Αφρίζουν τα δίχτυα
θανάτου μονοπάτια
Το δέρμα ραμμένο
μυρίζει πληγωμένο
Μπαρούτι βρεγμένο
θυμίζει πεπρωμένο

Κύμα από μαύρα κορμιά
Κι εδώ μια μαύρη καρδιά
Σε κάποιο ξένο βυθό
Πνίγομαι ξένος και γω

Σφαίρες που πέφτουν βροχή
Στου παζαριού τη γιορτή
Κουρελιασμένη ακτή
Σύρματα, αγκάθια, ντροπή