Ανθοσπαρμένα φαίνονται
τα περιβόλια, οι κάμποι
Όλα γελούν περήφανα
με μια περίσσια χάρη

Φιλεί ο κρίνος τη μοσκιά
και η μοσκιά το ρόδο
Χριστός Ανέστη κάνουνε
τ’ άστρα με το φεγγάρι

Στο μυρωμένο μας νησί
όλα γλυκοφιλιούνται
με μια αρμονία ανέκφραστη
που ο Πλάστης καμαρώνει

Όλα έχουν Μάη κι Άνοιξη
κι όλα χαμογελούνε
για με μονάχα η άνοιξη
ποτέ δεν ξημερώνει.