Όταν κοιτάζω τα καράβια στο μουράγιο,
τα’ `άστρα τις νύχτες και τον ουρανό.
Μια και δυο κάνω τάματα στον Άγιο
να βρω κουράγιο να μη σε ζητώ.

Ξένα τα λουλούδια
μες στο αίμα σου
κι έφτιαξα τραγούδια
για το ψέμα σου.

Κι όταν χτυπάει εσπερινός στο εξωκλήσι
σαν φύλλο μοιάζω φθινοπωρινό.
Τυχόν ελπίδας το κερί τώρα έχει σβήσει
ότι κι αν ανθίσει θα `ν για με προσωρινό.

Ξένα τα λουλούδια
μες στο αίμα σου
κι έφτιαξα τραγούδια
για το ψέμα σου.