Στη γη αυτή που έμαθα, το άλφα και το βήτα,
στη γη αυτή που πέτυχα, τη νίκη και την ήττα.
Όμως δεν έμαθα ποτέ, πώς να σε αγαπήσω,
πώς να ενώσω δυο ψυχές, χωρίς να τις τσακίσω.

Άκουσα να λεν, πως τα βράδια οι ζωές,
ακουμπάνε στις μικρές ρωγμές,
που έχουν στην παλάμη.
Άκουσα να λεν, δύο φίλοι μου εχθές,
πως τα βράδια στις μικρές ρωγμές,
κρατάνε την αγάπη.

Στη γη αυτή που μέτρησα, το ένα και το δύο,
στη γη αυτή που πάλεψα, τη ζέστη και το κρύο.
Όμως δεν μέτρησα ποτέ, πόσο σε αγαπάω,
πόσο πληγώνουν οι στιγμές και πόσα σου χρωστάω.

Άκουσα να λεν, πως τα βράδια οι ζωές,
ακουμπάνε στις μικρές ρωγμές,
που έχουν στην παλάμη.
Άκουσα να λεν, δύο φίλοι μου εχθές,
πως τα βράδια στις μικρές ρωγμές,
κρατάνε την αγάπη.