Πάρε το μεγάλο δρόμο
κι εγώ, με σφιγμένη την ψυχή,
θα σε περιμένω εκεί,
θα `μαστε μακριά απ’ τον κόσμο
κι απ’ του θορύβου την πηγή,
μόνοι μας, εγώ κι εσύ.

Πάνω στα ξερά τα φύλλα
θα `μαστε οι δυο μας αγκαλιά,
θα μας βλέπουν τα πουλιά,
κι αν σου πω αυτό που θέλεις,
ότι είσ’ η αγάπη μου η γλυκιά,
με γεμίζεις με φιλιά.

Δίχως εσένα, η φύση δεν έχει πια αξία,
πουλιά δίχως αγάπη, πόση μελαγχολία
κι όμως, περιμένω να σε δω να φτάνεις από μακριά.

Πάρε το μεγάλο δρόμο
κι εγώ, με σφιγμένη την ψυχή,
θα σε περιμένω εκεί,
θα `μαστε μακριά απ’ τον κόσμο
κι απ’ του θορύβου την πηγή,
μόνοι μας, εγώ κι εσύ.

Δίχως εσένα, η φύση δεν έχει πια αξία,
πουλιά δίχως αγάπη, πόση μελαγχολία
κι όμως, περιμένω να σε δω να φτάνεις από μακριά
κι όμως, περιμένω να σε δω να φτάνεις από μακριά
κι όμως, περιμένω να σε δω να φτάνεις από μακριά.