Πέρασε πια τόσος καιρός
κι εγώ μονάχη περπατώ
από το άρρωστο μυαλό μου
να σε βγάλω.

Μα ήταν τόσο δυνατό
αυτό που μ’ έκανες να ζω
πέρασες μέσα μου
χωρίς να καταλάβω.

Μαζί σου ζω κι ας μην είσαι εδώ
όπου γυρνώ σε συναντώ.
Μαζί σου ζω σ’ ένα σπίτι αδειανό
θα τρελαθώ.

Το έκανες στα σοβαρά
μ’ άφησες μια κρύα βραδιά
κι εγώ η χαζή πίστευα
πως ήταν αστείο.

Και περιμένοντας να `ρθεις
μέτραγα βράδια μοναξιάς
έπινα κι έκλαιγα
για εκείνο το αντίο.

Μαζί σου ζω κι ας μην είσαι εδώ
όπου γυρνώ σε συναντώ.
Μαζί σου ζω σ’ ένα σπίτι αδειανό
θα τρελαθώ.