Με σκουλαρίκια φτηνά και μπιζού απ’ τα παζάρια του μαύρου καιρού, στολίζομαι.
Βγαίνω τη νύχτα σε δρόμους στενούς, πουλάω αγάπες και κρύβω λυγμούς, χαρίζομαι...

Πού θα βρω ένα ποτάμι να `χει άγια τα νερά, να ξεπλύνω της ανάγκης τη βρωμιά;2)

Όταν η μέρα φωτίζει δειλά απ’ τα παντζούρια τα ξένα κορμιά, ξαφνιάζομαι...
Πως απ’ την κάμαρα ετούτη θα βγω και θα πετάξω σε άλλο ουρανό, φαντάζομαι...

Υγρά σεντόνια, μολύβι η καρδιά, μετράω τα χάδια και τ’ άδεια φιλιά που έδωσα.
Καίνε τα μάτια, πονάει το κορμί, άλλο ένα χρόνο ή δυο το πολύ και τέλειωσα...