Σ’ ένα τόπο που η τιμή του πια κρεμιέται
με μανταλάκια σ’ ένα ράφι προσφορά.
Ότι πωλείται φίλε δεν πουλιέται
μαζί με τσίχλες, καραμέλες, ψιλικά.

Έλα και δες πως οι βιτρίνες μεγαλώσαν
και πως με σπρώχνουν εκεί μέσα για να μπω.
Πόσο κοστίζουν όλα αυτά που μου χρεώσαν
με πόσα φράγκα να πουλάν το σ’ αγαπώ.

Και τελικά μ’ έχουνε δέσει κάποια δάνεια
μ’ έχουν στριμώξει πια σε κάρτες πλαστικές.
Μα πόσο άλλο να κρατάει αυτή η παράνοια
που έχει πάνω και σφραγίδες κρατικές.

Όλο ποσά, όλα αριθμοί και όλοι νούμερα
η κάθε μέρα να ουρλιάζει υποταγή.
Τα προβατάκια γίναν δες θεριά ανήμερα
και κόβουν βόλτες έξω απ’ το μαντρί.

Ότι πωλείται φίλε δεν πουλιέται
μπορεί να κρύβει ομφάλιους λώρους που οδηγούν
σε μια ψυχή που άμα τα πάρει δεν κρατιέται
και θα `χουν άλλοι πια το ρόλο ν’ ανησυχούν.

Ότι πωλείται φίλε δεν πουλιέται
μπορεί να κρύβει ομφάλιους λώρους που οδηγούν
σε μια ψυχή που άμα τα πάρει δεν κρατιέται
και παίρνουν άλλοι πια το ρόλο ν’ ανησυχούν.

Βγαίνει στους δρόμους και τα σπάει καταριέται
και γρυλίζει στα σκυλιά που τη φιμώνουν.
Έχει στεγνώσει πια να λέει δε γαμιέται
ενώ τα media κουκούλες της φορτώνουν.

Προσπερνάει χημικά και όλο φωνάζει
να είσαι ελεύθερος στους δρόμους κατακτιέται,
Τραγουδάει δυνατά στους τοίχους το χαράζει
ότι πωλείται φίλε δεν πουλιέται.

Ότι πωλείται φίλε δεν πουλιέται.