Αυτή η γη που πατάς έχει ποτιστεί με αίμα
με αίμα δικό μου, με αίμα που χύθηκε για σένα.
Τα κατάφερα, το πότισα το χώμα, δικό σου το `κάμα
τώρα οι ρίζες μονάχα αναμνήσεις, ζω μ’ αυτές.
Μου το ψιθύρισε η αγάπη πριν πεθάνει
μην υποδουλώσεις και την ανάμνηση.

Χτυπάω το χέρι στο τραπέζι μην κοιτάζεις
είμαι κλειστό βιβλίο πια δε με διαβάζεις.
Δεν έχω λέξεις να σου πω, σβήνει τη φωνή μου
πες μου τι θες εδώ μαζί μου.

Χτυπάω το χέρι στο τραπέζι σπάω το χρόνο
έτσι μπορώ με το θυμό και συμβιώνω.
Είσαι μπροστά μου ζωντανή μα όχι δική μου
πες μου τι θες και τι ζητάς εδώ μαζί μου.

Κόρη μου δύσκολο καιρό διάλεξες να γυρίσεις
δεν έχει μείνει κάτι εδώ για να το διαλύσεις.
Κόρη μου φύγε μακριά μη με ξαναγαπήσεις
είμαι ένα ανθρώπινο θεριό, μη μ’ αντιμετωπίσεις.

Όταν το χέρι μου χτυπώ
δε θέλω να φοβάσαι
μα με τα ματιά χαμηλά
ποιος είμαι να θυμάσαι.

Χτυπάω το χέρι στο τραπέζι ειμ’ αετός πετάω
από το δαίμονα σου κρύβομαι κι αχολογάω.
Δεν έχω μέσα μου καρδιά, χάλασα τη ζωή μου
πες μου τι θες εδώ μαζί μου.

Χτυπάω το χέρι στο τραπέζι σα φονιάς
δεν έχω να σου απλώσω πια κλαδί ελιάς.
Πρίγκηπας ήμουν τ’ ουρανού τώρα σκλάβος στη γη μου
πες μου τι θες και τι ζητάς εδώ μαζί μου.

Κόρη μου δύσκολο καιρό διάλεξες να γυρίσεις
δεν έχει μείνει κάτι εδώ για να το λαχταρήσεις,
Κόρη μου μην πετάς φωτιά ο πάγος δε θα λιώσει
φύγε απ’ το λύκο να χαρείς γιατί θα σε δαγκώσει.

Όταν το χέρι μου χτυπώ
δε θέλω να φοβάσαι
μα με τα ματιά χαμηλά
ποιος είμαι να θυμάσαι.