Δίπλα θα πάρω τα βουνά να δω κι αυτά τι λένε
να δω τα μάθια του ντουνιά σα τα δικά αν κλαίνε.

Σ’ ένα σπηλιάρι σκοτεινό να `μαι στα όρη απάνω
σαν είμαι με του λόγου σου τη ζήση μου όλη κάνω.

Σε δάσος που δε κατοικεί μονάχα αητός και λύκος
θα το δικάσω το κορμί για λόγου σου αδίκως.

Σκλάβος σου είμαι μπορείς εδά να με δικάσεις
μα σα μου λύσεις τα δεσμά δε θα με ξαναπιάσεις.