Γλυκό μου Αηδόνι γιατί δεν κελαηδάς
περνά η νιότη και εκείνη π `αγαπάς
σαν μια κραυγή μες στην καρδιά σου
σαν ουρλιαχτό στην αγκαλιά σου

είναι η αγάπη που σβήνει
και σε πληγώνει
κι είναι αβάσταχτη η πληγή
σαν ξημερώνει
να είσαι μόνος...

Γλυκό μου Αηδόνι γιατί δεν τραγουδάς
Αυτή η πόλη δε με κρατάει πια
Αυτά τα μάτια ήταν η θάλασσα
και τα άρωμά της τ’ ανέμου άγγιγμα

είναι η αγάπη που σβήνει
και σε πληγώνει
κι είναι αβάσταχτη η πληγή
σαν ξημερώνει
να είσαι μόνος...

Γλυκό μου Αηδόνι γιατί δε μου γελάς
λευκό σα χιόνι κελί της μοναξιάς
με τα φτερά σου κρύβεις το βλέμμα μου
και στο τραγούδι κρύβεις το ψέμα μου

είναι η αγάπη που σβήνει
και σε πληγώνει
κι είναι αβάσταχτη η πληγή
σαν ξημερώνει
να είσαι μόνος...