Πρώτα τα γένια θα ξυρίσει
έπειτα θα στρώσει το γιακά
βέρα δε θα χει να γυαλίσει
μόνο παλιά ασημικά

την πόρτα πίσω του θα κλείσει
στο δρόμο δε θα παίζουνε παιδιά
στο καφενείο θα χαιρετήσει
στα μνήματα θα ρίξει μια ματιά

αχ, συ που δεν ήρθες ποτέ
θα 'χες μαύρα μαλλιά, κόκκινα χείλη γλυκά
ποτέ δεν έμαθα
αχ, θα είχα μια αγκαλιά
πιο ωραία γηρατειά, ίσως και να 'χαμε παιδιά
ποτέ δεν έμαθα

το δρόμο θα κατηφορίσει
στο μπαρ σκυφτός θα κάτσει στη γωνιά
και τις γυναίκες θα πλευρίσει
μα θέλουν άλλης συντροφιά

με μια από 'κείνες θα μιλήσει
κι η μια μετά την άλλη ρουφηξιά
μα το τσιγάρο του έχει σβήσει
στα σκέλια της θα ψάξει για φωτιά

αχ, να σ' είχα βρει πιο παλιά
θα σου έδινα λεφτά, ίσως δε θα 'χα, αλλά
ποτέ δεν έμαθα
αχ, μα εσύ δεν ήρθες ποτέ
για το τσιγάρο φωτιά, που θα βρω τελικά
ποτέ δεν έμαθα"