Μια Δευτέρα πρωί
σε μια κόλλα χαρτί
έγραψα "με συγχωρείς,
φεύγω τώρα, όσο είναι νωρίς"

Με τα χέρια αδειανά
και παπούτσια στενά
θά `ναι ο δρόμος μου μακρύς
μα χαλάλι, όπου γη
και πατρίς

Α-μπε-μπα-μπλομ
θα κρυφτώ
στον παλιό, καλό μου εαυτό
που είχε χαθεί
στη σκιά, στη σιωπή
Α-μπε-μπα-μπλομ
"βγαίνω" εγώ
στη ζωή αυτή ήταν γραφτό
να μη σου πω
ούτε ένα σ’ αγαπώ

Σε θολό ωκεανό
δίνω μια και βουτώ
κι άμα λίγο φοβηθώ
θά `χω πίστη και τύχη, βουνό

Κάνω μόνο μια ευχή
σε καλό να μου βγει
κι η καρδιά να μην ξεχνά
πως η αγάπη κινεί και βουνά

Α-μπε-μπα-μπλομ
"βγες" εσύ
ως εδώ καλά ήταν, μαζί
κι ας μην μπορείς
ούτ’ εσύ να το πεις.