Μια μπαμπεσιά γυρέψανε,
προχθές να μου σκαρώσουν
και τη βουβή για χάρη σου,
αχ, να μου τηνε καρφώσουν.

Μα μόλις εμετρήθηκα
και μπήκα μέσ’ στα ούλα,
αχ κι αντάμικα `ξηγήθηκα
για σένανε, βρε Κούλα.

Και έχε το υπ’ όψιν σου,
μανούρι και κανέλα,
να μου `ξηγιέσαι τίμια,
μην κάνω καμιά τρέλα.

Και γίνουνε χαλάσματα εκεί
στη γειτονιά σου,
αχ και κλάφτε τότε άδικα
εσύ και η μαμά σου.