Είπα να ξεφύγω, μακριά να φύγω,
δεν αντέχω άλλο, βάσανο μεγάλο,
πεθαίνω λίγο-λίγο.
Πήρα τα κλειδιά μου, τη θολή ματιά μου,
αλλάζει κι ο αέρας, το μπουκάλι ανοίγω,
πίνω στην υγειά μου.
Το μυαλό θολώνει,
το ξέρω είσαι η μόνη, η μόνη γιατρειά μου.

Φεύγοντας ξέχασα να πάρω την καρδιά μου
και κάτι παλιοπράγματα,
μία βαλίτσα πόνο και τα όνειρα μου,
και με 'πιασαν τα κλάματα.

Τώρα που να πάω, μόνος περπατάω,
σε ποιον να μιλήσω, πως να ηρεμήσω,
αφού σ' αγαπάω.
Πως να ζήσω πες μου,
μία λύση βρες μου, για να μην πονάω.

Φεύγοντας ξέχασα να πάρω την καρδιά μου
και κάτι παλιοπράγματα,
μία βαλίτσα πόνο, και τα όνειρα μου,
και με 'πιασαν τα κλάματα.