Σαν χούφτα από τσόφλια με πέταξες
που σου `φερνα παντόφλια το ξέχασες
κι όλο μόνη τριγυρνώ σε ένα σκοτεινό στενό
κι υποφέρω άραγε θα φτάσω να σε φέρω ξανά εδώ.

Μου `λεγες πως είμαι ο άντρας της ζωής σου
γελούσες και σπαρτάραγε το παχουλό κορμί σου.
Κι είμαι ακόμα αυτή, μ’ αυτός δεν είσαι εσύ
γι’ αυτό δεν είμαστε μαζί, γι’ αυτό δεν είμαστε μαζί.

Αδυνάτισες και με παράτησες
και με ζωνουνε τα φίδια.
Αδυνάτισες και με παράτησες
κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Να μη μου το πεις δεν ντράπηκες
σ’ άτακτη φυγή μονάχα τράπηκες
κι όλο μόνη τριγυρνώ σε ένα σκοτεινό στενό
κι υποφέρω άραγε θα φτάσω να σε φέρω ξανά εδώ.

Μου `λεγες αγάπη μου θα φάω ακόμα λίγο
και δωσ’ του εγώ μεσάνυχτα φετούλα να σου τρίβω.
Κι είμαι ακόμα αυτή, μ’ αυτός δεν είσαι εσύ
γι’ αυτό δεν είμαστε μαζί, γι’ αυτό δεν είμαστε μαζί.

Αδυνάτισες και με παράτησες
και με ζωνουνε τα φίδια.
Αδυνάτισες και με παράτησες
κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια.