Τους πόνους μας ενώσαμε ένα βράδυ
μαζί μας βρήκε πάλι το πρωί,
δεν ήξερες που πάω και ποιος είμαι
κι εσύ διψούσες και διψούσα για ζωή.

Στη μοναξιά μας δώσαμε τα χέρια
μας χώρισαν οι δρόμοι ένα πρωί,
δεν ήξερα ποια είσαι, που πηγαίνεις
κι έμεινα μόνος και πάλι στη ζωή.

Δεν μετανιώνω, δεν κρατώ κακία
μοιραίο κάποια μέρα να συμβεί
κι αν έφυγες γλυκιά μου αμαρτία
λάθος βρεθήκαμε κι οι δυο μας στη ζωή.