Γυρνώ και τρέχω μακριά
κανέναν δε δικάζω
όσα μου έκρυβε η καρδιά
τώρα γι' αυτά τρομάζω

τι να την κάνω τη πνοή
εάν δεν αναπνέω
μα εδώ στο στόμα το φιλί
πνοή και πάλι κλαίω

Μες στον καθρέφτη όταν κοιτάς
σπασμένο λες τον βλέπεις
το πρόσωπο σου ακουμπάς
και τα κομμάτια πλένεις

κι όταν σηκώνεσαι ξανά
εκείνα επιμένουν
αν τ' αγαπάς θα σ'αγαπούν
και φυλαχτά σου μένουν

Σκέφτομαι μήπως έσφαλα
ή μήπως πάλι όχι
ό,τι μου χάρισε η ζωή
στάλες στο πρωτοβρόχι

γυρνάμε όλοι εδώ κι εκεί
και μένουμε για λίγο
πιάνω λιμάνι απάνεμο
μα στις φουρτούνες λείπω