Νησάκι υπάρχει έρημο στο πέλαγος μακριά
πεσμένο απ' το καράβι σαν λες κι είναι μια γωνιά,
πνιγμένο στα λουλούδια του γιομάτο από πουλιά
μακριά από μάτια ανθρώπινα και μίση φθονερά.

Έλα να πάμε στο νησί μου
μονάχα εγώ κι εσύ χρυσή μου,
οι μέρες θα περνούν με χάδια
φιλιά και βόλτες θα 'ν' τα βράδια
και το φεγγάρι θα 'ν' δικό μας
πουλιά, λουλούδια θα 'ν' το βιό μας.

Έλα να πάμε στο νησί μου
μονάχα εγώ κι εσύ χρυσή μου.

Θα κτίσω το σπιτάκι μας με πέτρες του γυαλού
κατάλευκο με στόλισμα κοράλλια του βυθού
και σαν πια θα γεράσουμε, στο τζάκι αγκαλιά
λογάκια ακόμα του έρωτα θα λέμε τα παλιά.

Έλα να πάμε στο νησί μου
μονάχα εγώ κι εσύ χρυσή μου,
οι μέρες θα περνούν με χάδια
φιλιά και βόλτες θα 'ν' τα βράδια
και το φεγγάρι θα 'ν' δικό μας
πουλιά, λουλούδια θα 'ν' το βιό μας.

Έλα να πάμε στο νησί μου
μονάχα εγώ κι εσύ χρυσή μου.