Σ' αγάπησα, βρε μόρτισσα, χωρίς να 'χω κακία,
μετάνιωσα ο άμοιρος, σαν να 'κανα αμαρτία.
Σε πάντρεψα και σ' έκανα, του κόσμου grande κυρία
κι εσύ μου τήνε σκάρωσες, σαν να 'κανα αμαρτία.

Αχ, τώρα το έχω νοιώσει, πως κανείς δε θα με σώσει
από τα δικά σου χέρια, παρά μόνον τα μαχαίρια.

Ό,τι κι αν είχα, στο 'δωσα, αγάπη και λατρεία,
μα 'σύ με απαρνήθηκες, σαν να 'κανα αμαρτία.
Μάνα κι αδέρφια αρνήθηκα κι εσύ 'σαι η αιτία,
που μόνος τώρα απόμεινα, σαν να 'κανα αμαρτία.

Αχ, τώρα το έχω νοιώσει, πως κανείς δε θα με σώσει
από τα δικά σου χέρια, παρά μόνον τα μαχαίρια.