Πώς να τον χωρίσω δίχως να πονέσω,
πώς να κοπώ δίχως να στάξει στάλα αίμα.
Όσο κι αν είμαι δυνατή δεν θα μπορέσω
να δω τα μάτια του, τα μάτια του κλαμένα.

Μέχρι χτες ήμουν δική του
η αγάπη, η ζωή του.
Μέχρι χτες ήταν ψυχή μου,
ήταν σάρκα απ’ το κορμί μου
κι ήρθες εσύ να μου χαλάσεις τη ζωή μου.

Πώς να τον χωρίσω, που να βρω τις λέξεις,
τ’ ανεξήγητα πώς να τα εξηγήσω.
Κι αν εσύ ήρθες στη ζωή μου για να παίξεις
γιατί θα πρέπει μια καρδιά να την ορίσω.

Μέχρι χτες ήμουν δική του
η αγάπη, η ζωή του.
Μέχρι χτες ήταν ψυχή μου,
ήταν σάρκα απ’ το κορμί μου
κι ήρθες εσύ να μου χαλάσεις τη ζωή μου.